-
1 ἦτρον
ἦτρον, τό (ἦτορ?), der Unterleib, der Bauch vom Nabel abwärts, Xen. de re equ. 12, 4 u. Dem. 54, 11; vgl. Arist. H. A. 1, 12; Poll. 2, 170, wie es auch Tim. lex. Plat. erkl. ὁ μεταξὺ ὀμφαλοῦ τε καὶ αἰδοίου τόπος. Auch Bauch eines Gefäßes, Topfes, χύτρας Ar. Th. 509. Bei Nic. Th. 595 νάρϑηκος, nach Schol. ἐντεριώνη, Mark. – Nach Suid. auch κάλυμμα τῆς μήτρας.
-
2 ἦτρον
ἦτρον, τό, der Unterleib, der Bauch vom Nabel abwärts. Bauch eines Gefäßes, Topfes -
3 ile
īle, is, n. u. Nbf. īleum od. īlium, ī, n., gew. Plur., īlia, ium, n. = λαγών, gew. Plur. λαγόνες, I) der Unterleib von den untersten Rippen bis an die Scham, die Weichen, Dünnen, α) Sing., ile, Serv. Verg. ecl. 7, 26 u. Aen. 7, 499: ᾽λαγών, ile, ileum, Gloss.: ilium, Marc. Emp. 36: u. ilium, λαγών, Exc. ex Charis. 554, 17: u. ile (al. ilium), die Scham, Catull. 63, 5. – Abl. Sing. ilio im Wortspiel mit Ilio von Ilion, Poëta bei Serv. Verg. Aen. 7, 499. – β) Plur.: vitia ilium, Plin.: dolor nimius iliorum atque ossium, quae a pube usque ad ilia perveniunt, quae Graeci ephebia appellaverunt, Cael. Aur.: iliis feminae latera sua annectit, Cels.: hoc morbi genus ab ilibus oriri solet, Cels.: suffodere ilia equis, Liv.: ilia ducere, schwer u. tief atmen, keuchen, Hor.: dass. ilia trahere, Plin.: u. ima longo ilia singultu tendere, Verg.: assiduis singultibus ilia quatere, Apul.: risu dissolvere ilia sua, das Zwerchfell erschüttern, Petron.: rumpantur ut ilia Codro, er mag zerplatzen, Verg. – Dat. Plur. iliis, Cels. 4, 1 extr. – II) poet. übtr., a) ilia = der Magen u. die Gedärme, die Eingeweide, o dura messorum ilia! Hor.: bei Tieren, Hor., Mart. u. Iuven. – b) der Bauch eines Gefäßes, Iuvenc. 2, 141.
-
4 γάστρᾱ
γάστρᾱ, ἡ, ion. γάστρη, Nebenform von γαστήρ, vgl. αἰϑήρ αἴϑρη; der Bauch eines Gefäßes; Hom. zweimal, γάστρην μὲν τρίποδος πῠρ ἄμφεπε, ϑέρμετο δ' ὕδωρ Il. 18, 348 Od. 8, 437; sp. D., Nic. Th. 105; vgl. Ath. V, 199 c; vom Schiffsbauch, Schol. Thuc. 1, 50; Poll. 1, 87.
-
5 λαγών
λαγών, όνος, ἡ, seltner ὁ, Lob. zu Soph. Ai. 667, jeder hohle, leere Raum, σχίσμα γῆς, Hes.; ὄρους, D. Hal. 3, 24; vgl. Plut. Arat. 22 (nach Ath. VIII, 363 a ἀπὸ τοῦ λαγαροῦ); bes. wie λάπαρα u. κενεών, der vertiefte, hohle Theil des Leibes zwischen Kreuz, Rippen u. Hüften, die Weichen, Dünnen, vgl. Arist. H. A. 1, 13 g. E.; selten im sing., wie Eur. Hec. 559; gew. plur., παίει σιδήρῳ λαγόνας I. T 298; τὰς λαγόνας σπόδει, Ar. Ran. 662; sp. D.; ὑπὸ λαγόνας τε καὶ ἰξύν, Theocr. 25, 246; bes. von Hafen u. Hunden, Xen. Cyn. 4, 1. 5, 10 u. A.; – τὸν λαγόνων μόχϑον, von der Frau, Agath. 83 (VII, 574). Uebh. Raum, Bauch eines Gefäßes, λαγόνες φαρέτρης, Leon. Al. 11 (VI, 326). Vom Töpfer sagt Eubul. bei Ath. XI, 471 e ἔτευξε κοίλης λαγόνος εὐρύνας βάϑος. – Bes. auch von dem Grabe, τύμβος – λαγόνεσσι Σεβήραν – ἔχων Ep. ad. 748 ( App. 104); Gregor. oft (VIII, 197 ff.).
-
6 ile
īle, is, n. u. Nbf. īleum od. īlium, ī, n., gew. Plur., īlia, ium, n. = λαγών, gew. Plur. λαγόνες, I) der Unterleib von den untersten Rippen bis an die Scham, die Weichen, Dünnen, α) Sing., ile, Serv. Verg. ecl. 7, 26 u. Aen. 7, 499: ᾽λαγών, ile, ileum, Gloss.: ilium, Marc. Emp. 36: u. ilium, λαγών, Exc. ex Charis. 554, 17: u. ile (al. ilium), die Scham, Catull. 63, 5. – Abl. Sing. ilio im Wortspiel mit Ilio von Ilion, Poëta bei Serv. Verg. Aen. 7, 499. – β) Plur.: vitia ilium, Plin.: dolor nimius iliorum atque ossium, quae a pube usque ad ilia perveniunt, quae Graeci ephebia appellaverunt, Cael. Aur.: iliis feminae latera sua annectit, Cels.: hoc morbi genus ab ilibus oriri solet, Cels.: suffodere ilia equis, Liv.: ilia ducere, schwer u. tief atmen, keuchen, Hor.: dass. ilia trahere, Plin.: u. ima longo ilia singultu tendere, Verg.: assiduis singultibus ilia quatere, Apul.: risu dissolvere ilia sua, das Zwerchfell erschüttern, Petron.: rumpantur ut ilia Codro, er mag zerplatzen, Verg. – Dat. Plur. iliis, Cels. 4, 1 extr. – II) poet. übtr., a) ilia = der Magen u. die Gedärme, die Eingeweide, o dura messorum ilia! Hor.: bei Tieren, Hor., Mart. u. Iuven. – b) der Bauch eines Gefäßes, Iuvenc. 2, 141. -
7 γάστρᾱ
γάστρᾱ, der Bauch eines Gefäßes; vom Schiffsbauch -
8 λαγών
λαγών, όνος, ἡ, jeder hohle, leere Raum; bes. wie λάπαρα u. κενεών, der vertiefte, hohle Teil des Leibes zwischen Kreuz, Rippen u. Hüften, die Weichen, Dünnen; bes. von Hasen u. Hunden; τὸν λαγόνων μόχϑον, von der Frau. Übh. Raum, Bauch eines Gefäßes. Bes. auch von dem Grabe
См. также в других словарях:
Gasträa — Gas|träa die; , ...äen <aus gr. gastraía »Bauch (eines Gefäßes)« zu gaste̅r, Gen. gastrós »Bauch, Magen«> hypothetisches, einer Gastrula ähnelndes Lebewesen als Stammform aller mehrzelligen Tiere, Urdarmtier (Zool.) … Das große Fremdwörterbuch
Gasträa — ◆ Gas|träa 〈f.; , strä|en〉 nach E. Haeckel Vorfahrenform aller mehrzelligen Tiere [<neulat. gastraea „tier. Urform“; zu grch. gaster „Unterleib, Magen Darm System“] ◆ Die Buchstabenfolge gas|tr... kann in Fremdwörtern auch gast|r... getrennt… … Universal-Lexikon
Liste der Blankwaffenfachbegriffe — Die Liste der Blankwaffen Fachbegriffe beinhaltet Fachbegriffe aus der Waffentechnik der Blankwaffen (Hieb , Stich , Schlag , Stoß und Schutzwaffen etc.) sowie aus sich überschneidenden Randbereichen der Blankwaffen im Allgemeinen. Begriffe aus… … Deutsch Wikipedia
Defixio — Fluchtafel auf Griechisch, Bleilamelle, 4. Jh. n. Chr., Fund aus dem Kolumbarium der Villa Doria Pamphili in Rom Die Fluchtafel oder Defixion (griechisch καταδεσμός … Deutsch Wikipedia
Defixion — Fluchtafel auf Griechisch, Bleilamelle, 4. Jh. n. Chr., Fund aus dem Kolumbarium der Villa Doria Pamphili in Rom Die Fluchtafel oder Defixion (griechisch καταδεσμός … Deutsch Wikipedia
Defixiones — Fluchtafel auf Griechisch, Bleilamelle, 4. Jh. n. Chr., Fund aus dem Kolumbarium der Villa Doria Pamphili in Rom Die Fluchtafel oder Defixion (griechisch καταδεσμός … Deutsch Wikipedia
Fluchtafel — auf Griechisch, Bleilamelle, 4. Jh. n. Chr., Fund aus dem Kolumbarium der Villa Doria Pamphili in Rom Die Fluchtafel oder Defixion (griechisch καταδεσμός katadesmós oder κα … Deutsch Wikipedia
Clepsydra — Antike Klepshydra Klepshydra oder Klepsydra (griechisch κλεψύδρα „Wasserdieb“) bezeichnete eine im antiken Griechenland gebräuchliche Wasseruhr. Sie funktionierte wie eine heute noch gebräuchliche Sanduhr, nur konnte man sie nicht umdrehen. Aus… … Deutsch Wikipedia
Gardiner Liste — Die Gardiner Liste (Englisch: Gardiner s list) ist eine Kategorisierung der ägyptischen Hieroglyphen in 26 Untergruppen, die der britische Ägyptologe Sir Alan Gardiner in seiner Grammatik der ägyptischen Sprache vorgenommen hat. Es handelt sich… … Deutsch Wikipedia
Gardinerliste — Die Gardiner Liste (Englisch: Gardiner s list) ist eine Kategorisierung der ägyptischen Hieroglyphen in 26 Untergruppen, die der britische Ägyptologe Sir Alan Gardiner in seiner Grammatik der ägyptischen Sprache vorgenommen hat. Es handelt sich… … Deutsch Wikipedia
Klepshydra — Antike Klepshydra Klepshydra oder Klepsydra (griechisch κλεψύδρα „Wasserdieb“) bezeichnete eine im antiken Griechenland gebräuchliche Wasseruhr. Sie funktionierte wie eine heute noch gebräuchliche Sanduhr, nur konnte man sie nicht umdrehen. Aus… … Deutsch Wikipedia